Dlaczego bloguję i miętowy króliczek

Dzień 2 wyzwania blogowego u Uli Dlaczego bloguję

Oj kiedy to było hmmmm wydaje mi się, że jestem w blogowym świecie już od zawsze a przecież bloguję wcale nie od tak niezwykle dawna.
Ot taka sytuacja zaistniała, taka sytuacja że rodzina nam się miała powiększyć, a że rodzina nam się miała powiększyć czas było się trochę ustatkować, znaleźć swoje miejsce na ziemi. Od zawsze kochałam wieś postanowiliśmy się więc przenieść z maleńkiego mieszkanka w stolicy do domu na wsi pod Warszawą. Następnie zaczęliśmy się urządzać, urodziła się Ala dość kapryśna i marudna ale w końcu po jakiś 5 miesiącach wspólnego docierania się uzgodniłyśmy ze każda z nas musi mieć chwilę dla siebie. Ala swoje chwile dla siebie wykorzystywała śpiąc, ja natomiast uświadomiłam sobie że oprócz prania i sprzątania nie mam co robić, wszyscy znajomi w stolicy (bariera 45min pociągiem okazała się dla większości nie do pokonania, nie wspomnę że często wcześniej z jednego końca Warszawy na drugi musieli jechać dłużej, ale to nie ważne). No nic zajęłam się swoim hobby jakie od paru lat czynnie uprawiałam a więc robieniem biżuterii, znajomi w kontakcie mailowym podpytywali czasem A zrobiłaś coś? A pokaż, wysyłałam więc maile pokazywałam co było bardzo pracochłonne i tu pojawił się pomysł a może takie miejsce gdzie będę to pokazywać i każdy będzie mógł zobaczyć? Dodatkowo przecież będę mogła pokazać zdjęcia Ali i bacie tudzież różne ciotki zainteresowane będą mogły rzucić okiem. Na razie pomysł dopiero kiełkował, ale skoro już miałam tego czasu chwilę, a ja nie znoszę się nudzić postanowiłam zakupić Ali zabawkę (babcie poszalały z ciuszkami, więc już sensu nie było kupować ubranek). Przejrzałam Allegro i co pomyślałam: jakie te wszystkie zabawki są takie same, tandetne i brzydkie, to już zwykła lalka szmacianka byłaby lepsza, no i postanowiłam uszyć Ali zabawkę. Pierwszy był królik recyklingowy maszkara straszliwa, uszyłam (ręcznie) spojrzałam i stwierdziłam "nie umiem", natomiast moje dziecko do tej maszkary zapałało ogromnym uczuciem, królik miał długaśne uszy w sam raz do ciągania i ciamkania czyli miał wszystko co takiemu nie spełna półrocznemu bąblowi do szczęścia jest potrzebne. Wtedy pomyślałam, że może jak bym miała wykrój to królik zaspokoił by również moje potrzeby estetyczne i zaczęłam szukać i wtedy wpadłam po uszy bo odnalazłam mnóstwo wspaniałych blogów rękodzielniczych na których były prześliczne zabawki, no cudowne po prostu. Zakupiłam 3 książki z wykrojami maskotek i najtańszą maszynę do szycia i spróbowałam szyć. No a skoro już moim codziennym rytuałem było wchodzenie na różne blogi postanowiłam założyć też swego, na początku jedynie z tworzoną przeze mnie biżuterią, dodając zdjęcia Ali, ciekawe przepisy, nie sądziłam że zajrzy tu ktoś poza znajomymi i rodziną.
Pamiętam radość z pierwszego obserwatora, Agusia pozdrawiam.
Pamiętam pierwsze wygrane candy Eniutek dziekuję.
Nowe drogi otwarte przez forum "Szyjemy po godzinach" i przez cudowne osoby tam piszące, które udawały że moje prace są ładne, ja obecnie nazwałabym je no może "słodkimi" (chęci widać, umiejętności nie). Ale te osoby  wiele mnie nauczyły.
Pamiętam też wszelkie słowa otuchy, bo każdy komentarz jest dla mnie bardzo ważny i bardzo dużo mi daje.
Okazało się, że zagląda tu nie tylko rodzina i że niektórzy zaglądają tu ciągle, powstały też nowe blogowe znajomości i tak się to jakoś potoczyło i toczy się do tej pory. Uwielbiam tworzyć i robię to każdej wolnej chwil, cieszę się jak dziecko gdy ktoś mi powie że jakaś z moich prac mu się podoba, lub że właśnie o takiej marzył, często więc robię prezenty blogowym znajomym ;)Cieszę się też gdy mogę dzielić się swoją wiedzą wiec dodaję tutoriale. W tym momencie blog jest więc już częścią mojego życia.
 Historia powstania mojego bloga opiera się więc ..............na nudzie, a to że jestem w tym blogowym świecie już ponad 3,5 roku pokazuje jedynie że są tu tak cudowne osoby które sprawiają że latam.

Oj długo wyszło, teraz królik którego uszyłam ostatnio jak widać zamiłowanie do królików mi pozostało

Niestety zdjęcia nie oddają prawdziwego kolory sukienki która jest cudownie miętowa

 No i tak modne ostatnio selfie, że nawet króliki je sobie robią

A na zakończenie coś dla ludzi o mocnych nerwach moja pierwsza uszyta jeszcze ręcznie maszkara (niestety nie mam lepszego zdjęcia), tak to ta o której pisałam we wstępie, jak widzicie Ala też sporo urosła.

Pozdrawiam Was serdecznie i witam nowych obserwatorów